In het rapport wordt gesproken over een tweetal scenario’s1. Het eerste scenario ‘Autonome Ontwikkeling’ is gebaseerd de voortzetting van het huidig beleid en de gevolgen voor het gebruik en de afdanking van kunststof en rubber producten in 2030. Uit analyse blijkt dat het scenario ‘Autonome Ontwikkeling’ ervoor zorgt dat de klimaatimpact per kg kunststof daalt met ca. 23 tot 27%.

De aanname bij dit scenario is dat de hoeveelheid mechanisch gerecycled materiaal toeneemt en chemische recycling een logische aanvulling is op mechanische recycling.

Het scenario ‘Geüpdatete Transitieagenda’ is het scenario waarbij er een verdubbeling ten opzichte van het scenario ‘Autonome Ontwikkeling’ plaatsvindt van de inzet van mechanisch en chemische gerecycled materiaal waarbij bio based kunststof wordt ingezet bij een tekort aan feedstock. Hierbij is aangenomen dat in 2030 het Nederlandse gebruik van kunststof met zo’n 7,5% toegenomen is ten opzichte van 2018.

In het scenario ‘Geüpdatete Transitieagenda’ dient dan ook vrijwel alle kunststof dat vrijkomt als afval gescheiden te worden voor recycling. De extra behoefte aan nieuw kunststof zal dan worden opgevuld met biobased materiaal. Dit zou een potentiële CO₂reductie van 44% beslaan.

Totaaloplossing voor Circulaire Economie

Kunststofrecycling en de impact op het klimaat is zonder twijfel een belangrijk onderdeel van een circulaire economie. Echter betreft dit geen totaaloplossing voor het sluiten van de kringloop. De milieuwinst die te behalen is, zal mede door kunststofrecycling kunnen worden verhoogd.

CE Delft spreekt in het rapport dan ook over een analyse van 6 praktijkcases², welke de CO₂ voordelen van gebruik van rubber en kunststof in verschillende producten, weergeeft. De invloed van de rubber- en kunststofsector reikt dan ook vele malen verder dan bij het daadwerkelijk recyclen hiervan. Drie in dit door CE Delft uitgewerkte praktijkcases (plantenpotten, koffiezetapparaat en chemische recycling van EPS piepschuim) over mechanische en chemische recycling en biobased kunststoffen illustreren hoe deze opties in de praktijk doorwerken en welke indirecte impact kunststof- en rubberrecycling hierop heeft.

De haarvaten van de rubber- en kunststofindustrie

De scenario’s tonen niet het gehele plaatje. De invloed van het rubber- en kunststof gebruik is groter dan de inzet van gerecycled materiaal. Zo helpt een lichter soort kunststof de CO₂ uitstoot van vliegverkeer te verminderen en zorgt een plastic verpakking tot wel 89% lagere CO₂ footprint dan een papieren verpakking.

De Transitieagenda zelf spreekt niet over enige doelen of prognoses voor het verminderen van de klimaatimpact van rubber. Het totale gebruik van rubber is met 88 kton per jaar veel kleiner dan het gebruik van kunststoffen. Toch is er een aparte analyse uitgevoerd voor het rubbergebruik op basis van gegevens van RecyBEM (onderdeel van NRK). De uitkomsten waren dermate onzeker dat hieruit geen conclusie getrokken kon worden en alleen dienen als aanvulling op de analyse van de kunststofsector.

Conclusies

Bij het doortrekken van het huidige beleid, het zogenaamde scenario ‘Autonome Ontwikkeling’ is de verwachting dat slechts een beperkte CO₂ reductie van tussen de 14 en 17% gerealiseerd kan worden. De beperkende factor is de beschikbaarheid van plastics ten behoeve van recycling. Dan zou bijna al het afvalplastic moeten worden gerecycled om de 2030 doelstellingen te halen.

De Nederlandse rubber- en kunststofsector kan de impact op het klimaat met 50% verminderen, mits alle acties uit de Transitieagenda worden doorgevoerd, zo stelt CE Delft in het rapport: “CO₂-reductie met circulaire kunststoffen in Nederland.”

Bron: CE Delft rapport CO₂reductie met circulaire kunststoffen in Nederland
¹ Beide scenario’s zijn gebaseerd op verwachtingen over de totale hoeveelheden kunststof en rubber die in 2030 gebruikt en afgedankt worden.
² De 6 genoemde praktijkcases zijn terug te lezen in het CE Delft rapport: 210236 CO₂-reductie met circulaire kunststoffen in Nederland

• Circulaire Economie